Aangenaam kennis te maken!
Geboren in Venlo op 30 januari 1953. Vrij kort daarna werd naar Roermond verhuisd waar een scholencyclus werd doorlopen: kleuterschool (Aloysiusschool), lagere school (Aloysiusschool/Dr. van Gilsschool), middelbare school (Bisschoppelijk College Stad en Schöndeln Gymnasium/HBS). Opvallend detail is dat ik nooit in een gemixte klas heb gezeten, toentertijd was scheiding jongens/meisjes regel. Ik was geen opvallende leerling, maakte vriendschappen met buurtgenoten en was goed in talen, geschiedenis, aardrijkskunde en gemiddeld in exacte vakken. Mijn sportieve hobby was hockey, zowel op straat op het Pleintje (Bisschop Schrijnenplein) als op het veld.
Mijn vader was vertegenwoordiger bij UNOX en ik ging regelmatig met 
hem mee om de schappen van UNOX in de diverse winkels te herinrichten. Daarnaast was er een bloeiende handel in palingworsten herinner ik me, typisch voor de Duits-Limburgse regio.
Mijn beginjaren bracht ik dus in Venlo door, Gerard Douwstraat in de H.Hartparochie. Kan ik me nog weinig van herinneren, op een litteken na dat ik opliep door mijn bolderkar te laten afremmen met mijn handen….
Vakanties bracht ik door bij mijn opa en oma Hutjens in Heerlen op de Molenberglaan. Daar leerde ik het sturen van een melkkar, een elektrisch aangedreven witte melkkar, rammelende glazen melkflessen in metalen bakken, een driehoekig stuur met pedaal voor snelheid en een pedaal om te remmen. De melkboer stopte op ons nummer 42 en ik mocht mee als hulp en chauffeur de hele Molenberglaan op en af. Geweldig!
De latere vakanties bracht ik door bij de andere opa en oma Schnitzeler in Brunssum waar ik vanuit Roermond met mijn brommertje naartoe reed. Vanaf dat adres deed ik vakantiewerk bij Harreman in Hoensbroek, waar een depot van Unox/Zwan was gevestigd en van waaruit met geïsoleerde Ford Transits winkeliers werden bezocht om vleeswaren te verkopen, het zogenaamde VAN-selling. 60-70 klanten per dag/250 kilometer per week. De eerste verkooptrainingen….
Op mijn vijftiende begon ik er met de pet naar te gooien op school, hetgeen ook merkbaar was aan de resultaten. Ik verhuisde vanwege deze resultaten van de 3de klas gymnasium naar de 4de klas HBSA en met nog 2 jaar te gaan sloot ik op mijn 17de deze periode met een diploma op zak af. Nooit nagedacht over het vervolg…, mijn vader vond een rechtenstudie beter bij mij passen, dus werd het sociologie en wel in Nijmegen. In die tijd leerde ik mijn huidige partner kennen, Agnes, Jes waarmee ik trouwde in 1974.
Mijn volgende fase begon met het op-kamers-wonen in Nijmegen en de eerste series bier van 10 tot 30 glazen per stapbeurt… Ik verhuisde na een jaar van een 6m2 kamer op de Staringstraat naar een 4x zo grote kamer op Wintersoord, boven een cafe gerund door Frits en Irene Bardoul, een Brand’s-cafe, een Limburgs cafe genaamd Brandpunt.Met Frits en Irene die inmiddels in Heerlen wonen, is nog regelmatig contact, heel fijne mensen. In de vakanties werkte ik als werkstudent bij UNOX /ZWAN in Oss en verving vertegenwoordigers die op vakantie waren.
Al met al een schitterende tijd met tafelvoetbal, nieuwe kennismakingen, bier, bardiensten en gelegenheidspianist bij de Meisjesclub, en bij gelegenheid een studie Westers Sociale Wetenschappen in een moeilijke tijd van bezettingen van instituten en meer van dit soort acties, die niet bevorderlijk waren voor de snelheid van mijn studie. Ik was er na 3 jaar dan ook klaar mee en solliciteerde naar een functie bij de Algemene Bank Nederland.
Een functie met perspectief. De Algemene Bank Nederland, kort daarvoor ontstaan uit een fusie tussen Twentsche Bank en Hollandsche Bank Unie, startte met een nieuwe marketapproach. De klanten werden niet meer geacht naar de bank te komen om hun zaken af te handelen, maar de bank ging proactief naar buiten om een commercieel traject met name bij bedrijven proberen te starten door deze enkele van hun diensten aan te bieden met de doelstelling uiteindelijk het bedrijf in zijn geheel voor zich te winnen met andere bancaire diensten. Corperate Banking werd dit genoemd, en mijn professionele titel luidde: CORBA-medewerker.
Een inspirerende tijd met name opgefleurd door de nieuwbouw die door deze bank in Roermond ging plaatsvinden aan het Kloosterwandplein, en waar ik lid was van het projectteam. Intern was het moeizaam, ik was in functie gezet door de plaatselijke directeur van de bank de heer Jochems, echter met een strategisch belang, bleek later, om onder het juk van het Limburgse Districtskantoor uit te komen, en alvast zijn eigen CORBA-afdeling had opgebouwd. Die status was op districtsniveau een moeilijke en ik besloot te vertrekken naar een klant van de bank: Bair Reijnen die een krediet had gekregen voor het starten van een pianozaak, maar geen noot kon spelen. Een geweldige uitdaging om dit bedrijf van de grond mede op te mogen bouwen, veel plezier gehad en nog heb met deze lieve mensen. Reijnen groeide naar 3 vestigingen in Roermond en had in de regio een goede naam opgebouwd. Daarnaast facilitaire ondersteuner bij enkele landelijke Omroepen die met programma’s als “Kom er eens langs in Scheveningen” of “Slot Zeist” gebruikt maakten van de diensten van Reijnen Muziek. Ik leerde in de tijd veel mensen kennen waar ik Pierre Huyskens niet onvermeld wil laten, die vaker met me mee reisde en als gastspreker dit soort programma’s mede vorm gaf. https://nl.wikipedia.org/wiki/Pierre_Huyskens
In Nijmegen had ik Wiel Mommers leren kennen die op een onverwacht moment bij Reijnen Muziek de zaak binnenstapte en mij een aanbod deed om een nieuw activiteit binnen zijn bedrijf vorm te geven. Na overleg met Bair Reijnen heb ik dit aanbod geaccepteerd en kwam in een compleet andere wereld terecht, van idee tot product en alles wat daar mee samenhangt. Productie, personeel, sales, marketing, reizen, targets halen, exporteren……de Safy-sleutehanger met postretourneersysteem. Uiteindelijk groeiend naar een dealernet in 30 landen. Daarnaast groeide Mommers Print Service bv naar een respectabele wereldspeler in printed circuitboards met 800 medewerkers, een high-techbedrijf waar enkele toegevoegde dochterondernemingen niet meer in het totaal pasten, zoals de productie van een sleutehanger, een tandtechnisch 
laboratorium, een kledingimport uit China, een bedrijf die juwelen maakte….allemaal heel divers maar toch met een duidelijk doel toegevoegd aan dit conglomeraat aan bedrijven. Het MT en de commissarissen dachten er evenwel anders over en men besloot tot geleidelijke afbouw van deze branchevreemde bedrijfjes. Helaas werd deze afbouw abrupt ingezet door het noodlottige ongeval van Wiel Mommers in 1988. Een drama voor zowel Mommers Print Service, de medewerkers, de familie, de vrienden, Echt, Limburg, en de technische wereld…. Een zeer charismatische persoonlijkheid die mij veel heeft geleerd, met wie ik vele landen heb bezocht en die mij het begrip relatiemanagement tot in de finesses leerde.
Inmiddels had ik met geleend geld Safy Products gekocht uit Mommers Print Service, maar de impact van het overlijden van Wiel Mommers door een ongeval, was een enorme voor mij. De drive van Wiel naar mij toe was verdwenen, de uitdaging weg. Safy Products overleefde met vallen en opstaan nog een aantal jaren maar heb ik uiteindelijk verkocht in een impuls aan een naar achteraf bleek, malafide bedrijf. De koopsom werd niet betaald… Na een aantal rechtzaken en de Kale-Kip-constatering ben ik in dienst getreden bij Stream Group om me in te zetten een nieuw concept in de markt te brengen: Interactieve Televisie. Een uitdaging met perpectief, zeker voor een opportunist als ik ben. Uiteindelijk is de interesse van KPN gewekt, die de aandelen van dit bedrijf, inmiddels tot MediaMall gedoopt, heeft overgenomen, en dit concept verder heeft uitgewerkt naar wat tegenwoordig Digitenne heet en inmiddels in allerlei variaties als interactieve televisie op de markt is verschenen. MediaMall werd gesloten.
Ik kreeg een vergoeding mee en stond op straat maar werd vrijwel dezelfde week gebeld door Raymond Jacobs, toentertijd directeur van Stepco om me in te zetten een van haar dochters (Help-it) een impuls te geven. Dat lukte deels, de vernieuwende impuls, verbreding van het dienstenaanbod, werd echter niet overgenomen en mijn drive verdween. Ik maakte daar wel kennis met de ongemakken van de beamer in klaslokalen, ofschoon ook andere presentaties de nadelen van een beamer zich meer en meer gingen manifesteren, moest er gezocht worden naar een oplossing/alternatief. Help-it ontwikkelde een onderhoudsprogramma voor beamers maar de achterliggende gedachte om out of the box te denken en te zoeken naar een beter alternatief, begon vorm te krijgen in wat tegenwoordig een touchscreen heet. Dat paste echter niet in het concept van Help-it.
Twee ex-collega’s van mij startten in 2010 een bedrijf met de productie van touchscreens en we kwamen in contact hetgeen resulteerde in een salesfunctie voor mij bij dit bedrijf, inmiddels Prowise genaamd . Dat is heel goed gegaan en gaat nog steeds goed: inmiddels uitgegroeid naar een wereldspeler op het gebied van touchscreens met de visie: onderwijs. Dat ook het bedrijfsleven onze producten ging aanschaffen was mooi meegenomen. Ik werk er nog steeds en het bevalt me uitstekend!
Tijdens de bovenstaande activiteiten werd ik met Jes vader van 3 dochters, met inmiddels 3 kleinkinderen, waar ik intens van geniet en er voor zorgt dat mijn leven in het laatste trimester, wel erg snel gaat….maar ook buitengewoon mooi!
Daarnaast deel ik mijn kennis en ervaring door als raadslid mee te denken en besluiten te nemen die Roermond ten goede komen, en geniet tevens van de vele huwelijken, inmiddels duizend, die ik heb mogen sluiten als buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand waarvan ik zeker weet dat deze allemaal, niet alleen voor mij maar ook voor de huwelijkskandidaten, een speciaal moment waren.
Hobby’s: muziek, golfen, hockey, biljarten, lezen, trucken, motorrijden, werken…
Meest recente reacties: