Zojuist lees ik in de Telegraaf:
DEN HAAG – Een minister die een ambassadeurswoning gebruikt voor een privé-feestje, mag dat? Die vraag waart door de Haagse wandelgangen nu minister Van der Steur (Veiligheid en Justitie) zijn verlovingsfeestje blijkt te hebben gevierd op de zeer chique residentie van de Nederlandse ambassadeur in Parijs.
Volgens de minister is er geen vuiltje aan de lucht, maar in de Kamer worden de wenkbrauwen gefronst over het privégebruik van staatseigendom. Van der Steur heeft namelijk niet betaald voor de huur van de toplocatie die met belastinggeld wordt onderhouden.
Nou ga ik even terug in de tijd en kijk verbaast in de ogen van mijn fractiegenoot Jos van Rey, die meewarig knikt en spreekt zonder woorden…..op mijn volgende vraag:
“Ja maar Jos, hoe rijmt dat met de verdachtmakingen in kader je logeerpartijen bij je vriend Piet…?”
Jos van Rey, voormalig senator, sliep in het huis van een vriend en dat hij dat deels om niet deed, levert hem een veroordeling wegens corruptie op. Hij had voor het ontbijtje en het verschonen van het beddengoed gewoonweg moeten betalen zo stelde het OM, de rechter volgde deze redenering slechts ten dele maar Van Rey werd wel veroordeeld. Hij had op z’n minst de schijn tegen zo oordeelde de Rotterdamse rechtbank. Een vonnis dat menige wenkbrauwen deed fronsen, logeren bij vrienden wordt als corrupt bestempeld, je moet tegenwoordig op je hoede zijn wanneer je met vrienden op vakantie gaat.
Hoe anders vergaat het de minister van justitie, deze ‘möchte gern aristocraat’ wilde zoals het een heer van stand betaamt op een passende locatie zijn verloving vieren. Zijn kasteel Warmond was ondermaats, zo oordeelde hij zelf. Dus wat doe je in zo’n geval? Je kijkt even rond wat er zoal beschikbaar is binnen het vastgoed van de rijksgebouwendienst. De vastgoedportefeuille biedt ongekende mogelijkheden tot in het verre buitenland. Dus viel het oog van deze minister op de Parijse ambassade. “Wen schon den schon” zal de minister hebben gedacht. Want hoe kun je je aanstaande lief meer imponeren dan door uit te vliegen naar het altijd romantische Parijs.
Parijs, dat kost zijn prijs, maar niet voor de minister. Die ging er gratis feesten, de kosten komen voor rekening van de rijksschatkist. Dat mocht zo oordeelde de baas van justitie en er kraaide zo goed als geen haan naar.
Bijzonder, een verblijf bij vrienden aan de Côte d’Azur betaal je duur. Een veroordeling met taakstraf en dat is meer dan zuur. Een gratis feest in Parijs? Dat mag kennelijk zonder betaling, de minister neemt ons weer eens in de maling.
Van dit soort verschillen word je niet goed wijs.
Speak Your Mind