Geval 1: Stel, je begaat een strafbaar feit, een onbezonnen actie, jeugdige hoogmoed, je ondergaat de straf, vervolgens hervat je je leven met een nieuwe start, huisje, boompje, beestje
óf
Geval 2: je echtgenoot/echtgenote kiept je plotsklaps op straat met kinderen en handbagage…..
In beide gevallen ga je wellicht naar een woningcorporatie en meld je je aan voor een huurwoning, in het laatste “Geval” met spoed.
Beide gevallen zijn me de laatste weken aangedragen en het vervolg is me bij ook gebleven:
– zonder bewijs van goed gedrag geen huurwoning
– de op straat gekiepte: “U wordt aan de lijst toegevoegd en staat op plaats 34”, “Ja, maar, het is dringend….!”, “Helaas”, luidt het antwoord aan de balie.
En nu?
Het kan toch niet zo zijn dat je door de gemeente in de steek wordt gelaten, maar ook daar kunnen ze niet helpen. Maar het was toch oorspronkelijk de bedoeling tot oprichting van woningcorporaties om mensen aan een woonruimte te helpen die betaalbaar zijn en bewoonbaar en zeker als je tot een groep behoort die het al niet makkelijk heeft op een bepaald moment? Zorgplicht…?!
Aanleiding voor mij en mijn collega Michiel Huurdeman om hierover vragen te stellen aan het College van Burgemeester en Wethouders van onze gemeente.
De procedure is dan als volgt: vandaag worden de vragen door ons aangeleverd via de art.43-procedure en binnen 30 dagen dien er hierop te zijn geantwoord. Wordt dus vervolgd!
Onderstaand de verstuurde brief:
Speak Your Mind