Stille voettocht 30 december

Jaarlijks vindt op 30 december een stille voettocht plaats vanaf de H. Hartkerk te Roermond naar de gedenksteen die staat bij de grensovergang Roermond Maalbroek/Elmpt.

Een honderdtal mensen hebben zich verzameld om de tocht te aanvaarden die uiteindelijk 1,5 uur zou gaan duren.

Een schitterende tocht gaat het worden want de weergoden zijn de wandelaars gunstig gezind, weliswaar sneeuw, ijs en koude, maar een prachtige zon sierde de hemel en zorgde er zelfs voor dat ik het behoorlijk warm kreeg tijdens het lopen. Mijn vrouw was té bezorgd gebleken: thermisch ondergoed, gewatteerde bomber, Meindle’s, Stetson handschoenen en op mijn hoofd een door de buurvrouw aangereikte bontmus. Met deze uitrusting had ik een Siberische winter kunnen overleven.

Het was een pracht gezelschap, zeer gevarieerd van familieleden van de slachtoffers, notabelen uit Duitsland en Nederland, zoals burgemeesters, raadsleden, de hulpbisschop, tot nieuwsgierigen en ik dan, die deze ervaring wilde meemaken.

Tijdens het lopen had ik een gesprek met de hulpbisschop van Roermond Mgr. dr. Everard J. de Jong over zijn doctorstitel, die hij vergaard bleek te hebben door zijn studie in de filosofie over de wetenschap. Wat volgde was een zeer interessant gesprek die we helaas moesten onderbreken omdat we aan het einde van de voettocht waren aangekomen. Maar er komt een vervolg op dit gesprek, die afspraak is gemaakt.

Direct rechts na de grensovergang Roermond Maalbroek/Elmpt staat langs het asfaltpad (na 500 meter) de gedenksteen “Het Mahnmal”. Deze steen werd in 1996 door bewoners van het Duitse plaatsje Niederkrüchten opgericht om 14 bewoners van Roermond te herdenken, die op 26 december 1944 nabij deze plek door de Duitse Wehrmacht werden geëxecuteerd.
Tien van hen zaten, omdat zij weigerden deel te nemen aan de Arbeitseinsatz, ondergedoken onder de vloer van de Sint Alfonsusschool bij de Kapel in ’t Zand te Roermond.
Op aanwijzing van een verrader werden zij op 26 december 1944 opgepakt en met nog 4 anderen, waaronder een Poolse partizaan, door een standgerecht onder leiding van de Duitse majoor Matthaeas ter dood veroordeeld. Nadat ze hun eigen graf hadden gedolven werden ze nog dezelfde dag gefusilleerd.
In 1947 werden de overblijfselen opgegraven en herbegraven op het Roermondse kerkhof “Tussen de Bergen”.

Kransen zijn gelegd en enkele toespraken volgden en via Landhotel Cox, en een Berenburger, werd aan de terugreis begonnen (per bus…)

Onderstaand enkele foto’s: