pa is niet meer…..

Elke 6 maanden kwam iemand van Unilever de kleine controlebeurt doen op straat, in de Arnold Tackoenstraat en later op de Charles Ruysstraat, ik keek hiernaar uit, auto op de krik, banden controleren, filters vervangen etcVaak ging ik met hem mee op klantenbezoek, en leerde van hem het verkopersvak, hoe om te gaan met klanten en merkte dat als de relatie goed was tussen de vertegenwoordiger en de klant, dit de omzet aanzienlijk deed stijgen. En dat maakte hem tot een salestopper bij zijn werkgever. Inmiddels mijn basis als professional: netwerkmarketing, relatiemanagement…..

In gesprekken met mij wist hij het altijd beter, en ik ook…..dat botste regelmatig, maar ik merkte wel dat hij de uitdager was en  mij trachtte dingen aan te leren die ik vaak pas na het gesprek oppikte en verwerkte…..

Natuurlijk herinner ik me de reisjes met de Volkswagen kever en aangehaakte caravan met 3 kinderen en tante Els naar Palamos in Spanje, of Portoroz in Joegoslavië……

Natuurlijk herinner ik me zijn gedrevenheid voor de gemeenschap, die hem uiteindelijk ook lid maakte van de Orde van Oranje Nassau,

Natuurlijk herinner ik me de momenten dat ik de geboortes van mijn kinderen aankondigde, de geboortes van de kleinkinderen, hij was er trots op, en dat bleek wel eens als ik de krant had gehaald en hij me daarna belde met de mededeling: Knap gedaan kerel, ik ben het met je eens.

Pa is niet meer, ik ben nu een wees, en ondanks het feit dat de contacten niet dagelijks waren, zal ik hem gaan missen…..