De taak van de media is het om als ‘watchdog’ de politiek en politici kritisch te volgen en te beoordelen. Geenszins lijkt het echter dat de media op voorhand moet en mag veroordelen. De media dient zich te allen tijde onpartijdig en neutraal op te stellen. Dit is een van de grondbeginselen van de media-ethiek.
Omdat onze samenleving alleen maar nieuws-geiler wordt krijgen fatsoenlijke journalisten het steeds moeilijker om genuanceerd nieuws te brengen. Sterker nog, door de snelheid van social media op internet rent de beroepsjournalist hollend en hijgend achter het nieuws aan. De beroepsjournalist dreigt zijn bestaansrecht te verliezen.
Op internet is iedereen immers nieuwsbrenger en in feite zijn eigen journalist.
Hoe reageert het journaille op deze ontwikkeling? Men schiet in een reflex. In plaats van ter onderscheiding in kwaliteitsjournalistiek te investeren probeert men zelf nieuws te maken. Met behulp van de journalistieke staafmixer worden “zaakjes” opgeklopt.
-Men klopt zure room voor de eigen feestelijke taart-
Een mooi voorbeeld is de recente enquête naar de al dan niet gewenste terugkeer van Jos van Rey in de politiek. Vandaag te lezen op L1. Een onderzoekje is zo opgesteld. De uitkomst is vooraf te manipuleren. Immers wie betaalt, bepaalt. Het lijkt dat L1 met haar onderzoek een grens overschrijdt. Ook gaat men voorbij aan de onschuldpresumptie, er is slechts sprake van vage verdachtmakingen, de rol van het OM is in deze op zijn zachtst gezegd “fragwürdig”. Zeer tendentieuze praktijken van alle betrokkenen inclusief L1. Daar lijkt het bij het vandaag gepresenteerde onderzoek sterk op.
Te triest voor woorden is het feit dat ingrijpt in een van onze belangrijkste grondrechten: het recht om verkozen te worden, het passieve kiesrecht. Waarom stelt men dit recht in deze zaak überhaupt ter discussie?
-Broodwinning, daar lijkt het op. Het ergste van dit alles, dat dit met publiek geld gebeurt-
Bij L1 betalen we met zijn allen mee, dus ook Van Rey, aan het in stand houden van het dagelijks brood voor de journalist die de nieuwshonger van de lezer wil bevredigen. Het gaat om een publieke zender die met gemeenschapsgeld in de lucht wordt gehouden. Het gaat dus om ons aller geld. Geld dat nu voor de dagelijkse boterham van de desbetreffende journalist wordt uitgegeven. Dat is geen zaak van algemeen belang. Neen, dat is een hoogst kwalijke zaak, nieuws maken uitsluitend ten eigen bate in plaats van nieuws analysen.
-Wie stopt de nieuwshonger?-
Wie weerhoudt de nieuwsmakers van dit soort praktijken? Het antwoord zou moeten luiden, de politiek. Maar de politiek is angstvallig stil. Bang om het volgende slachtoffer te worden van slechte journalistiek, duikt men weg. Men zou namelijk het volgende slachtoffer kunnen zijn.
Het wordt tijd voor een (nieuws)hongerstaking ten teken van afkeer van zoveel opgeklopt nieuws.
Helemaal met het stuk hierboven eens. Wat misschien nog veel zorgwekkender is is dat ook L1 mede gefinancierd wordt door adverteerders die alleen adverteren op zenders of website met voldoende eyeballs. Het opzoek gaan naar de waarheid is dus niet interessant genoeg, nee het scoren van (sensatie) publiek is dan ineens top prioriteit. Voor commerciële nieuwsbladen als de telegraaf, volkskrant etc. snap ik dit (al moet je je dan afvragen of een journalist niet gewoon een commerciële copywriter is geworden) maar voor een publieke zender, betaald uit publiek geld kan dit gewoonweg niet. L1 moet objectief zijn, dichtbij de Limburger, programma’s maken de entertainend zijn. Mochten ze dan toch de behoefte voelen om journalistiek te bedrijven dan wel objectief graag…